Διευθυντής Ι Χειρουργικής Κλινικής
Οι αιμορροΐδες είναι “μαξιλαράκια” από συνδετικό ιστό που βρίσκονται στον πρωκτικό σωλήνα, μέσα από τα οποία ρέει αίμα από μικρές αρτηρίες σε μικρές φλέβες. Όταν τα αγγειακά αυτά πλέγματα διατείνονται, τότε μιλάμε για αιμορροϊδοπάθεια. Κύρια αίτια αιμορροϊδοπάθειας αποτελούν η δυσκοιλιότητα, το παρατεταμένο κάθισμα στην τουαλέτα, η προχωρημένη ηλικία, η εγκυμοσύνη και σπανιότερα άλλα αίτια όπως νεοπλάσματα πυέλου.
Οι αιμορροΐδες ανάλογα με τη θέση τους χωρίζονται σε εξωτερικές και εσωτερικές, ενώ ανάλογα με τη βαρύτητα τους κατατάσσονται σε 4 στάδια. Στο στάδια Ι οι αιμορροΐδες βρίσκονται εντός του πρωκτικού σωλήνα, στο στάδιο ΙΙ οι αιμορροΐδες προπίπτουν εκτός του δακτυλίου αλλά ανατάσσονται αυτόματα, στο στάδιο ΙΙΙ προπίπτουν και απαιτείται μηχανική ανάταξη (με το δάχτυλο) για να επιστρέψουν στον πρωκτό, ενώ στο στάδιο IV η πρόπτωση είναι μόνιμη.
Ποια τα συμπτώματα της αιμορροϊδοπάθειας;
Συχνότερα συμπτώματα είναι η απώλεια αίματος κατά τις κενώσεις (ανώδυνη απώλεια ζωηρού ερυθρού αίματος), ο πόνος (κυρίως επί θρόμβωσης), ο κνησμός (φαγούρα) και η ήπια ακράτεια (η διαβροχή του εσώρουχου με βλέννα ή κόπρανα). Οι ασθενείς πολλές φορές παρατηρούν πρόπτωση αιμορροϊδικών όζων κατά την κένωση, οι οποίοι ανάλογα με το στάδιο μπορεί να ανατάσσονται μόνοι τους ή με το δάχτυλο. Πολλά από αυτά τα συμπτώματα και ιδιαίτερα η αιμορραγία, πρέπει να διερευνώνται περαιτέρω σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών, προτού αποδοθούν στην αιμορροϊδοπάθεια.
Πώς αντιμετωπίζεται η αιμορροϊδοπάθεια και πότε πρέπει να χειρουργηθώ;
Στα πρώτα στάδια (Ι και ΙΙ) η αιμορροϊδοπάθεια συνήθως αντιμετωπίζεται συντηρητικά, χωρίς δηλαδή χειρουργική επέμβαση, τροποποιώντας τις διατροφικές μας συνήθειες-τρόπο ζωής, με φαρμακευτική αγωγή και με την ορθή υγιεινή της περιοχής. Τα γενικά αυτά μέτρα πρέπει να τηρούνται ακόμα και σε περίπτωση χειρουργείου, διότι εξασφαλίζουν τη διατήρηση ενός καλού αποτελέσματος.
Σε προχωρημένα στάδια (ΙΙΙ και IV) έχει ένδειξη η χειρουργική αντιμετώπιση. Το χειρουργείο έχει επίσης θέση και σε μικρότερου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια όταν υπάρχει έντονη συμπτωματολογία που δεν υφίεται με τη συντηρητική αγωγή (για παράδειγμα αιμορραγίες ή θρομβώσεις). Επιπρόσθετα, χειρουργικά πρέπει να αντιμετωπίζεται η συνύπαρξη εσωτερικών και εξωτερικών αιμορροΐδων, καθώς και περιπτώσεις μεγάλων εξωτερικών αιμορροΐδων. Θα πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη και η επιθυμία του ασθενούς για οριστική λύση του προβλήματος του.
Ποιες οι χειρουργικές μέθοδοι αντιμετώπισης της αιμορροϊδοπάθειας;
Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τη χειρουργική αντιμετώπιση της αιμορροϊδοπάθειας στις κλασικές μεθόδους, δηλαδή τις αιμορροϊδεκτομές, και τις πιο σύγχρονες μεθόδους στις οποίες γίνεται χρήση νεότερων τεχνολογιών για ένα καλύτερο λειτουργικό αποτέλεσμα.
Η κλασική αιμορροϊδεκτομή συνίσταται στη χειρουργική αφαίρεση των αιμορροϊδικών όζων. Παρότι μια μέθοδος με πολύ καλά αποτελέσματα, είναι μια μέθοδος που δημιουργεί τραυματικές επιφάνειες στον πρωκτό. Οι τραυματικές αυτές επιφάνειες προκαλούν μετεγχειρητικό πόνο στους ασθενείς (στην ηρεμία και κυρίως κατά τις κενώσεις), ενώ η μέθοδος δεν είναι άμοιρη επιπλοκών.
Από τις νεότερες μεθόδους αυτή που σήμερα ξεχωρίζει είναι η αιμορροϊδοπλαστική με τη χρήση Laser (LHP: Laser Hemorrhoidoplasty). Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιεί ενέργεια Laser με στόχο τη συρρίκνωση του αιμορροϊδικού όζου, διατηρώντας παράλληλα τη φυσιολογική ανατομία του πρωκτικού σωλήνα, χωρίς τη δημιουργία τραυματικών επιφανειών.
Πώς γίνεται η Laser Αιμορροϊδοπλαστική (LHP);
Η αιμορροϊδοπλαστική LHP χρησιμοποιεί τη θερμική ενέργεια που παράγεται από μια πηγή ενέργειας και μεταδίδεται μέσω μια οπτικής ίνας στον αιμορροϊδικό όζο.
Διαμέσου μικρών οπών στο δέρμα δίπλα στους αιμορροϊδικούς όζους εισάγεται η οπτική ίνα και πραγματοποιείται θερμική συρρίκνωση-καταστροφή των αιμορροϊδικών όζων εκ των έσω. Η ενέργεια του Laser μετεγχειρητικά προάγει την ταχύτερη επούλωση των ιστών, προκαλώντας συγκόλληση του βλεννογόνου (της έσω επιφάνειας του πρωκτού) στον υποκείμενο μυ, μειώνοντας την όποια προπέτεια και πρόπτωση. Ο ασθενής παρατηρεί άμεσα βελτίωση των συμπτωμάτων του, αλλά το τελικό αποτέλεσμα της τεχνικής αξιολογείται στις 6 εβδομάδες μετεγχειρητικά.
Μεγάλο πλεονέκτημα της μεθόδου αποτελεί η σχεδόν μηδενική αίσθηση του πόνου μετεγχειρητικά, γεγονός που τη διαφοροποιεί από οποιαδήποτε άλλη επέμβαση για την αιμορροϊδοπάθεια. Ο ασθενής κινητοποιείται άμεσα και στην πλειονότητα των περιπτώσεων παίρνει εξιτήριο αυθημερόν. Μικρή απώλεια αίματος κατά την αφόδευση είναι αναμενόμενη τις πρώτες 2 εβδομάδες, ενώ η σωματική δραστηριότητα με μέτρο επιτρέπεται. Το τελικό αποτέλεσμα της μεθόδου είναι εμφανές στις 6 εβδομάδες μετά το χειρουργείο.
Πρέπει να τονιστεί πώς είναι ιδιαιτέρως σημαντικό η επέμβαση να πραγματοποιείται από εξειδικευμένο στις ορθοπρωκτικές παθήσεις χειρουργό, με εκπαίδευση στη συγκεκριμένη τεχνολογία, έτσι ώστε να διασφαλίζεται το βέλτιστο αποτέλεσμα.
