Διευθυντή Β΄ Ουρολογικής Κλινικής Ερρίκος Ντυνάν Hospital Center
Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο πιο συχνός κακοήθης όγκος στους άνδρες. Η συχνότητα αύξησής του είναι τέτοια, που ένας στους οκτώ άνδρες θα τον εμφανίσει στη διάρκεια της ζωής του, με τον κίνδυνο να μεγαλώνει ιδιαίτερα μετά το 50ο έτος της ηλικίας του.
Επειδή συνήθως τα συμπτώματα εμφανίζονται σε προχωρημένο στάδιο της νόσου, τη στιγμή της διάγνωσής του ήδη το 20% των ασθενών πρωτοδιαγνώσκονται σε μεταστατικό στάδιο.
Πολύ σημαντική, επομένως, τόσο για την ποιότητα ζωής όσο και για την επιβίωση του ασθενούς, είναι η έγκαιρη διάγνωσή του σε αρχικό-πρώιμο στάδιο της νόσου.
Κίνδυνοι και πρόληψη
Ο τρόπος ζωής του άνδρα μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στον κίνδυνο να νοσήσει από καρκίνο του προστάτη. Επίσης, η κληρονομικότητα (γενετικοί παράγοντες) μπορεί να αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου: Ο άνδρας του οποίου ο πατέρας ή ο αδερφός έχουν νοσήσει, έχει 2-3 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσει καρκίνο του προστάτη, ενώ αν έχουν νοσήσει τόσο ο πατέρας όσο και ο αδελφός η συχνότητα εμφάνισής του είναι 5πλάσια από τον γενικό πληθυσμό.
Πρώιμη διάγνωση
Πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη /θεραπεία της νόσου παίζει η πρώιμη διάγνωση προ της εμφάνισης συμπτωμάτων.
Έτσι, άνδρες με κληρονομικό ιστορικό πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο από την ηλικία των 40 ετών, ενώ αν δεν υπάρχει ιστορικό της νόσου στην οικογένεια, ο έλεγχος καλό είναι να ξεκινάει από τα 45 έτη.
Διάγνωση
Η εξέταση για τη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη γίνεται με την δακτυλική εξέταση του ασθενούς που συνοδεύεται εργαστηριακά από τον προσδιορισμό της τιμής του PSA.
Σε υποψία κακοήθειας, ο ασθενής πλέον υποβάλλεται σε πολυπαραμετρική τομογραφία του προστάτη που, με ποσοστά ευαισθησίας 86% και ειδικότητας 95%, εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό την πιθανότητα ύπαρξης ή μη κλινικά σημαντικής κακοήθειας του προστάτη. Σε θετική εξέταση, αυτή θα πρέπει να ολοκληρώνεται με την κατευθυνόμενη (fusion) υπό υπέρηχο βιοψία της ύποπτης περιοχής.
Θεραπεία καρκίνου προστάτη
Σε πρώιμη διάγνωση καρκίνου προστάτη με συγκεκριμένα ευνοϊκά για τον ασθενή στοιχεία (χαμηλού βαθμού κακοήθειας, χαμηλό PSA και πολύ μικρής έκτασης νόσος) ο ασθενής δύναται να ενταχθεί σε πρόγραμμα ενεργητικής παρακολούθησης (Αctive Surveillance) με συνεχόμενο έλεγχο PSA και επαναλαμβανόμενες βιοψίες προστάτη, αναβάλλοντας ή μεταθέτοντας την ανάγκη επεμβατικής θεραπείας σε μεταγενέστερο χρόνο.
Η επεμβατική θεραπεία περιλαμβάνει την ριζική (ανοιχτή ή ρομποτικά υποβοηθούμενη προστατεκτομή με το σύστημα DaVinci) και η ακτινοθεραπεία αναλόγως των χαρακτηριστικών του όγκου και την επιθυμία του ασθενούς κατόπιν λεπτομερούς και αναλυτικής επεξήγησης των χαρακτηριστικών κάθε θεραπείας από το θεράποντα ουρολόγο.
